20 Mart 2012 Salı

Mutluluk mu evet icimizde...

12.03.2012 Pasupatinath anisina,

Araliksiz yakilan onlarca ceset, yas tutanlar, evsizler, sadhular, dilenciler, deliler, hucrelerinde olmeyi bekleyen umutsuz hastalar,yaslilar,oyun oynayan cocuklar, issiz gencler, yokluk icinde yasam sartlari yaratmaya calisan anneler.
Evet hepsi gercek...
Kendi kaygilarimiza o kadar gomulmusken bile boyle bir hayat var ve en az bizim yasadigimiz kadar gercek. Biz bilmesek veya gormesek de bir yerlerde yasaniyor.
Ve bas basa veya yuz yuze kaldigim bu yollarda gercekten yasamak ne diye sormadan edemiyorum.
Gercek ne? Yasam ne?
Gordugum dehset goruntuleri akil sinirlarimi zorluyor. İzlemiyorum yasiyorum gorduklerimi. Bu topraklara alistikca bende degisiyorum. hersey daha farkli gozukuyor.Bir turist degilim ya da yabanci degiliz artik birbirimize. İclerimdeyim oylece.
Patan'dan taksiye atlayip bilicsizce geldigim Nepal'de Pashupatinath'dayim. Altindan Shiva tapinagi ile unlu bi yer.
Onunden Varanasi'ye kadar bulanik bir nehir akip gidiyo. Tapinaga girmek yerine nehir kiyisina inmeyi seciyorum. İcimde derin bir huzun beliriyor. Bilmiyorum ama burda acili birseyler oluyor diyor icim, anlayamadigim bi sekilde gozlerim doluyor etraftaki enerjiden.
Koseyi donup kiyiya gelince anliyorum nedenini; yas icindeki aileler, yakilan bedenler. Bitip tukenmeyecekmis gibi bir rituel devam ediyor ve yuzlerce beden yakiliyor bir gunde. Havaya karisan yanik kokulari ve beden parcalarini gormek biraz midemi bulandirsa da aldirmadan dolasiyorum iclerinde. fotograf cekmemi yadirgamiyorlar.kendimi war photographer belgeselindeki James Natchwey gibi hissediyorum.

Devam ediyorum etrafta dolasmaya. Bir bakim evine geliyorum. Yanima yanasan hintli anlatmaya basliyor, Mother Teressa yaptirmis burayi 250 evsiz yasiyor. Gonulluler calisiyor. Nasil bir hayat bu? Bunun adi ne? Acimiyorum sadece anlamaya calisiyorum bu adina dunya dedikleri yerdeki yasami.
Biliyorum ki aciyan ve acinan olma durumu ancak butunsellikten uzaklastiracak insani onun icin yanlarina oturup iletisim kurmak, gozgoze gelmek ve tebessum etmek elimden bisey gelmese de onlarla ani paylasmak anlamli geliyor.

Anlamam zaman aliyor, gordugum ve yasadiklarimdan sonra konusamiyorum bikac gun. Ancak gunler sonra yazabiliyorum.

Evet iste burdayiz dunyada ve hepimizdeki ayni. bedense beden, ruhsa ruh.

Sartlarimizi biz olusturuyorsak ve bi sonraki veya oncekinin gorduklerimizden, yasayacaklarimizin veya yasadiklarimizdan farkinin olmadigini biliyorsak butun herseyiyle ani paylasmak.

Ve taa icimden kalbimden anladigim ise; butun sartlar degisse de insanlarin yasadiklari mutluluk ve sevgi tek degismeyen gercek. Disarda bulunamayacak tek gercek de bu.
Nefes almak gibi, sevmek ve mutlu olmak da degismiyor. Insanin icinde sakli olan hazine ve gercek doyuma ulastiracak da bu.
Kendi icine donup bu mutlulugun kaynagini bulup ne kadar derinden hissedip yasadigin ve paylastigin...Iste butun mesele bu.

Icim(iz)deki sonsuz ve caglayan mutlulugu ve sevgiyi paylasacagim(iz) bir hayat icin dua ediyorum...

Askla...
15.03.2012 Rishikesh,Hindistan

15 Mart 2012 Perşembe

Hindistan yeniden

Iste yine isiklar altinda Delhi gozuktu ucagin penceresinden. Bu sefer hic tedirgin degil icim.
Gunes dogmak uzere. Ozlenen vakit geldi bu biraz da kalbim icin ama Hindistan ogretmisti bana karsima cikardiklari ve cikarmadiklari firsatlarin zamanlariyla ilgili yargilamadan kabul etmeyi.
Onun icin aslinda gec bir kavusma da degil cunku bu sefer ben ben olarak geliyorum.Kendimi katacagim dokundugum seylere. Sonsuz sevgi ile huzurumu paylasacagim.
Delhi 10.03.2012

Dönüs(üm)

İste yine burdayim, huzurlu cimenlerinde ciplak ayak yurudugum, cicek kokularinin aklimi basimdan aldigi, kus civiltilarinin, oynasan kelebeklerin icime nese kattigi ve varligiyla icime sevgi ve huzurun doldugu Swami Veda'nin yaninda Swami Rama'nin evinde. aradan 10 ay gecti.varligini da yoklugunu da hergun en derinden hissettigim tam 10 ay ama simdi...hic ayrilmamisiz...Bir gun dahi...

Burda kalbim oyle huzurla akiyor ki kelimeler bitiyor anlatmaya, biraktim herseyi sadece donusumu seyrediyorum.
Aska pervane olurken kalbim, yeni bir ben doguyor icimden...ve sevgim oyle bi yere variyor ki icimde ne isim kaliyor ne sekil...

Swami Rama Sadhaka Grama Ashram, Rishikesh / 14.03.2012

2 Mart 2012 Cuma

Shiva


Tam tamına bir yıl önce sayısı bilinmez bir doğum günü kutlamasıydı Shiva ile tanıştığımda. yol boyu taşınan sunaklarla gelmiştim doğdu topraklara Rishikesh'e. kim çağırmıştı ve nasıl gelmiştim bilmeden.
O harikulade fiziksel güzelliği bir yana bütün ihtişamıyla milyonlarca insanın kendi içindeki Shiva'ya ibadeti gözlerimi kamaştırmıştı.Shiva, eril ve dişil enerjinin tek bir bedende buluşmasıydı ve dünya üzerindeki tanrıyı temsil ediyordu. ve yogayı bulduğu söyleniyordu. Shiva, Ganjın kıyısında sürüp giden zamansız hayatımda arkadaşım olmuştu. O ta dibine çakıldığım hayatın içinde belki de en samimi arkadaşımdı. utanmadan önünde ağladığım ve güldüğüm.

Hindistan'da başlayan hikaye yine aynı yere dönüyordu işte. Bir yıl içinde baştan aşağı değişen Burcu'yu tekrar tanıştıracağım günü beklerken biliyorum hiç de kolay olmayacak bu yolculuk.

01.03.2012 Bodrum