20 Mart 2012 Salı

Mutluluk mu evet icimizde...

12.03.2012 Pasupatinath anisina,

Araliksiz yakilan onlarca ceset, yas tutanlar, evsizler, sadhular, dilenciler, deliler, hucrelerinde olmeyi bekleyen umutsuz hastalar,yaslilar,oyun oynayan cocuklar, issiz gencler, yokluk icinde yasam sartlari yaratmaya calisan anneler.
Evet hepsi gercek...
Kendi kaygilarimiza o kadar gomulmusken bile boyle bir hayat var ve en az bizim yasadigimiz kadar gercek. Biz bilmesek veya gormesek de bir yerlerde yasaniyor.
Ve bas basa veya yuz yuze kaldigim bu yollarda gercekten yasamak ne diye sormadan edemiyorum.
Gercek ne? Yasam ne?
Gordugum dehset goruntuleri akil sinirlarimi zorluyor. İzlemiyorum yasiyorum gorduklerimi. Bu topraklara alistikca bende degisiyorum. hersey daha farkli gozukuyor.Bir turist degilim ya da yabanci degiliz artik birbirimize. İclerimdeyim oylece.
Patan'dan taksiye atlayip bilicsizce geldigim Nepal'de Pashupatinath'dayim. Altindan Shiva tapinagi ile unlu bi yer.
Onunden Varanasi'ye kadar bulanik bir nehir akip gidiyo. Tapinaga girmek yerine nehir kiyisina inmeyi seciyorum. İcimde derin bir huzun beliriyor. Bilmiyorum ama burda acili birseyler oluyor diyor icim, anlayamadigim bi sekilde gozlerim doluyor etraftaki enerjiden.
Koseyi donup kiyiya gelince anliyorum nedenini; yas icindeki aileler, yakilan bedenler. Bitip tukenmeyecekmis gibi bir rituel devam ediyor ve yuzlerce beden yakiliyor bir gunde. Havaya karisan yanik kokulari ve beden parcalarini gormek biraz midemi bulandirsa da aldirmadan dolasiyorum iclerinde. fotograf cekmemi yadirgamiyorlar.kendimi war photographer belgeselindeki James Natchwey gibi hissediyorum.

Devam ediyorum etrafta dolasmaya. Bir bakim evine geliyorum. Yanima yanasan hintli anlatmaya basliyor, Mother Teressa yaptirmis burayi 250 evsiz yasiyor. Gonulluler calisiyor. Nasil bir hayat bu? Bunun adi ne? Acimiyorum sadece anlamaya calisiyorum bu adina dunya dedikleri yerdeki yasami.
Biliyorum ki aciyan ve acinan olma durumu ancak butunsellikten uzaklastiracak insani onun icin yanlarina oturup iletisim kurmak, gozgoze gelmek ve tebessum etmek elimden bisey gelmese de onlarla ani paylasmak anlamli geliyor.

Anlamam zaman aliyor, gordugum ve yasadiklarimdan sonra konusamiyorum bikac gun. Ancak gunler sonra yazabiliyorum.

Evet iste burdayiz dunyada ve hepimizdeki ayni. bedense beden, ruhsa ruh.

Sartlarimizi biz olusturuyorsak ve bi sonraki veya oncekinin gorduklerimizden, yasayacaklarimizin veya yasadiklarimizdan farkinin olmadigini biliyorsak butun herseyiyle ani paylasmak.

Ve taa icimden kalbimden anladigim ise; butun sartlar degisse de insanlarin yasadiklari mutluluk ve sevgi tek degismeyen gercek. Disarda bulunamayacak tek gercek de bu.
Nefes almak gibi, sevmek ve mutlu olmak da degismiyor. Insanin icinde sakli olan hazine ve gercek doyuma ulastiracak da bu.
Kendi icine donup bu mutlulugun kaynagini bulup ne kadar derinden hissedip yasadigin ve paylastigin...Iste butun mesele bu.

Icim(iz)deki sonsuz ve caglayan mutlulugu ve sevgiyi paylasacagim(iz) bir hayat icin dua ediyorum...

Askla...
15.03.2012 Rishikesh,Hindistan

3 yorum:

  1. Dün gece hissettiklerimi bu sabah burada okudum. Yine çok güzel ifade etmişsin :) Duygu

    YanıtlaSil
  2. Hindistan'a gIttiginden bile haberim yoktu :) iyi ki caldin kapimi...
    Pashupatinath, olulerin yakildigi yerde oturmustum, hayatimdaki en huzurlu oldugum anlardan biriydi, herkes kendince nasil da yasiyor degil mi ?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok oldu canım gidip geleli, Martta gittim 1 ay kaldım.3-4gün kathmandu sonrası Rishikesh.TTP eğitimi, sessizlik meditasyonu mükemmel ötesiydi.
      Pashupatinath insanda başka bi bilinç seviyesi açıyor kesin, bana da değişik şeyler oldu.hayata bakışım değişti.

      Sil