Yüzleşme

Allak bullak oldu yine içim. Kavuşamama buhranları, korkularımla yüzleşmelerim, kaçışlarım hepsi bir anda infilak etti içimde.
Aşk diyorum öyle derinden yakıyor ki kalbimi. Biliyorum ki onu sevmek aslında kendimi, onu yaratanı, yaşadığı dünyayı, herşeyi bir bütün olarak sevmek. Evet çok üzülüyorum, anlatamıyorum ne kadar içimin yandığını. öyle bi sevgi ki aslında ona baktığımda onu bile görmüyorum. varlığının her zaman benimle birlikte olduğunu bile bile. o ki zamana ve mekana bağlı olmayan uçsuz bucaksız huzur diyarı, güzel kalpli can dost. öyle kolay ki onun yarattığı güzel mekanda huzur içinde onunla kalmak. o kadar kolay ki kaçmak bütün geçmişten ve gelecekten. bu yaşadığım yerden, bütün korkularımdan kaçıp ona sığınmak istemem, yüzleşmekten kaçmam.
evet çok seviyorum ama onun da beni o kadar sevdiğini ve sonsuza kadar seveceğini neden inanmak istemiyo kalbim? yine başa dönüyo senaryo. korkularımından kaçıp sığındığım şey nasıl aşk olabilir ki?

Ayrılık yokken nasıl kavuşabiliriz ki. ayrılık sandığım şeyin bizi ayıran tek gerçeğin korkularım olduğuyla yüzleşmem,canımın yanacağı korkusuyla yüzleşmem,aradığım şeyi bulamayacağım korkusuyla yüzleşmem...